Bir az günəş işığı çoxumuzu dondurma, günəş vannaları və çimərlikləri arzulamağa məcbur edə bilər, amma isti hava bizi həm də zorakı, qəddar və əzilmiş edə bilər. Niyə?

1988-ci ilin iyul ayı idi. ABŞ boyu tarixdə görünməmiş istilər düşmüşdü.

Şəhər sakinləri çimərliklərə axışırdı, elektrik istehlakı adi günlərdə olduğundan daha yüksək idi, çünki insanlar kondisioner işlədirdilər, yollar avtomobillərlə dolu idi. Dondurma yeyilməzdən əvvəl əriyirdi.

Amma başqa şeylər də baş verirdi.

Əslində, 1988-ci il yalnız rekord səviyyədə istiliklə deyil, həm də rekord səviyyədə zorakılıqla da yadda qaldı.

Görünməmiş sayda qətllər, təcavüz halları, silahlı qarət və hücumlar törədildi - belə halların sayı təxminən, 1,56 milyona çatdı.

Hava ilə zorakılıq tendensiyası arasında bir əlaqə mövcud ola bilərmi?

İnsanlar isti havanın davranışımızı dəyişə biləcəyindən əsrlər boyu şübhələnirdilər.

Bu ideya dilimizə də sirayət edib - biz temperamentdən, "alovlanan", "qızmış" qəzəbdən bəhs edirik və bu kimi digər ifadələr işlədilir.

Bu fenomenin ən erkən tədqiqatları XIX əsrin sonlarında aparılıb və cinayət statistikasının ilk etibarlı versiyaları ilə üst-üstə düşüb. Təhlillərdən birinə görə, insanlara qarşı cinayətlərin sayı yay aylarında artır, qış mövsümündə isə cinayətlərin çoxu mülkiyyətə qarşı edilir.

Hər il havalar istiləşəndə biz kollektiv transformasiyaya məruz qalırıq.//BBC