Müəllim, həkim, mühəndis, marketoloq, aktyor, şair, ticarətçi, usta… hər bir peşə özünə görə müsbət və mənfi tərəfləri birləşdirir. Düşünürəm ki, uğurlu və ya uğursuz peşə olmadığı kimi, insanların uğurlu və uğursuz olması seçdikləri peşənin onların xarakterinə necə cavab verməsinin göstəricisidir. Biz bu yazıda Sizinlə peşələr barədə fikirlərimi paylaşmaq istəyirəm.

İlk əvvəl qeyd etməliyəm ki, hansısa peşədə uğur qazanmaq üçün mütləq qaydada gördüyün işin aşıqı olmalısan. Yalnız belə olduğu təqdirdə biz uğurlu və güclü bir peşəkar ola bilərik. Bu istiqamətdə Ana dilimizdə ilk brendinq kitabı olan “360 dərəcədə brendinq” kitabında ətraflı yazmışıq. Təkrarçılıq etmədən, keçək əsas mövzumuza.

Beləliklə… başlayaq peşələri sadalamağa və əlbəttə ki, ən müqəddəs peşə hesab etdiyimiz müəllimlərdən başlayaq.

Müəllim. İlk əvvəl qeyd etmək istəyirəm bu peşəni seçənlər öz maddi gəlirlərini qurban vermiş adamlardır. Başqa sözlə desək, müəllim peşəsi butün dünyada olduğu kimi nominal ifadələrdə ən az gəlir gətirən peşələrin bəlkədə başında durur… AMMA bu yalnız nominal gəlirdə belədir.

Müəllim olmaq bir üstünlükdür və hamı… müəllim sözünə, müəllim peşəsinə böyük hörmərlə yanaşır. Bəlkədə, buna görə müəllimlər dünyada ən uzun ömürlü peşələrin başında durur, yəni müəllimlər digər peşə sahiblarindən daha çox yaşayırlar. Müəllimlər daim cəmiyyətdə hörmətlə xatırlanırlar. Birdə bu peşənin bir sirri var… burada uğursuz olmağın yeganə yolu… maddi dəyərlərə əhəmiyyət verməkdir. Başqa sözlə desək, müəllim olan insan heç vaxt gözü maddiyatda olmalı deyil.

Həkim. Son dərəcə çətin və müəllimdən sonra… bəlkədə ikinci vacib peşədir. Əlbəttə, peşənin vacibi və ya qeyri vacibi olmur… AMMA müəllimlik bir başqa.

Həkim hər zaman öz həyatını, vaxtını, əyləncəsini, ailəsini… digərlərin həyatlarının daha sağlam olması uğrunda fəda edir. Bu çox təbiidir, çünki həkimin borcu xəstəyə şəfa tapmaqdır. Əlbəttə, bu prosesdə həkimlər təmanna umurlar, ummalıdırlar. Lakin, həkimlikdə özündə mütləq sosial məsuliyyətləri birləşdirməlidir. Mütləq hansısa xəstə ödənişsiz və ya çox minimal ödənişli olmalıdır. Həkimlikdə əsas hədəf xəstə sağlam vəziyyətə gətirmək olmalıdır… Əlbəttə, bugün bəzi “həkimlər” bu peşəni “qəssablıq”la eyni edib, amma düşünürəm ki, zaman keçdikcə bu məsələ tamamiylə öz həllini tapacaq. Yaxşı həkimlərə hörmətlə…

Hakim. Son dərəcə vacib, amma vacib olduğu qədərdə çətin peşədir. Bu sənət sahiblərini etdiyi səhv əlbəttə kimlərinsə həyatını tam dəyişə bilər. Bugün ölkəmizdə hakim-məhkəmə sistemi bizim istədiyimiz vəziyyətdə deyil və mən bu peşə haqqında çox danışmaq istəmədiyimdə bir-başa olaraq keçirəm… bizim tərəflərə, yəni biznesə. Olar?!

Tacir – Ticarətçi. Bu sahə 70 il ərzində bizim gözümüzdən salınıb… hətta bir vaxtlar tacir – ticarətçi – alverçi – yalançı sözü ilə sinonimləşdirilmişdir. Bloqumuzun oxucuları bilir… amma yenədə deyim – Alver sözündən qorxan adamlar muasir dövrdə yalnız müəllim işləyə bilərlər. Müəllim – riyaziyyət, fizika nə bilim tarixi müəllimi və s.

Düşünürəm ki, ticarət Azərbaycan xalqının qanında olan bir peşədir və biz sahəni son dərəcə yaxşı bacarırıq. Bu sahədə tezliklə qlobal oyunçularımızın olacağına çox inamım var. Düşünürəm ki, ticarətçi peşəsindən buraxıla biləcək ən böyük səhv sosial addımlar haqda düşünməkdir. Tacirin verdiyi ən böyük sosial fayda yaratdığı iş yerləri və ödədiyi vergilər olmalıdır. Necə dəyərlər… sosial layihələr müəllimlər, həkimlər üçün, ticarət isə vergi və büdcə üçün işləməlidir. Tacir olmasa… vergi olmaz, vergi olmaz, müəllim-həkimdə olmaz və s.

Dizayner – rəssam – müğənni. Son dərəcə çətin peşələr olsada… bu peşələr olmadan biz insan kimi yaşaya bilmərik. Musiqisiz, rəsmsiz, gözəlliksiz bir həyat təsəvvür edə bilərsinizmi?! Əlbəttə xeyr. Bu heç həyat olmaz, düzdür?! Hesab edirəm ki, incəsət bizim həyatımızı daha gözəl edir, bizim həyat əşqimizi artırır.

Sözü gedən peşə sahiblərinə fərqli düşüncə, məsələlərə fərqli baxış tələb edir. Bu peşələrdə uğur qazanmaq üçün xüsusi istedad və ya fərqli maraq dairəsi lazımdır.

Əziz oxucu, məncə həyatda pis peşə yoxdur. Biz övlad sahibi kimi… və ya sadəcə öz həyatımızı planlamamız üçün… mütləq və mütləq sevdiyimiz işləri görməliyik.(Ilkin Manafov)